In de loop van de jaren ontving Qui Vive een aantal mooie recensies in regionale kranten in Frankrijk en Nederland.

Enkele citaten:

“Muziek maken kunnen ze bij Qui Vive. Qui Vive heeft zich als zelfstandig amateur- en conservatoriumensemble ontwikkeld tot een zeer hoge standaard. Het koor, waarin de vijf goed gekozen solisten van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag opgaan als zij geen solopartij te zingen hebben, klinkt fris en mooi homogeen. Het orkest, dat met enkelvoudig bezette, maar glanzende, haarzuivere strijkers een fraaie balans weet te bereiken, is al evenzeer van uitstekende kwaliteit. Het wordt tijd dat Delft doorkrijgt dat het “thuisconcert” van Qui Vive ook voor muziekfanaten die ‘alleen voor het beste komen’ een ‘must’ is.”

(Delftsche Courant)

“De ruimte, de muziek, de manier van spelen en zingen, maar vooral het vermogen van Ad van Unen om zijn musici op één lijn te brengen oefenden een dwingende aantrekkingskracht uit. De intensiteit van hun musiceren heeft iets van “Luister, wij hebben iets te melden”. 

Bijna ontspannend klonk daarna Vivaldi’s Gloria, met wederom prachtige solisten uit het koor. Fris en levendig en met die muzikale inzet gespeeld is dit ‘doodgezongen’ Gloria een genot om te horen. De bravo’s waren – terecht – niet van de lucht.”

(Delftsche Courant)

“Le groupe néerlandais ‘Qui Vive’ enchante la Collegiale” (Het Nederlandse gezelschap ‘Qui Vive’ verrukt la Collegiale)

“Incantations magistrales” (Meesterlijke betoveringen)

“Qui Vive fait vibrer la Cathédrale Saint-Mammès” (Qui Vive laat de Saint-Mammès-kathedraal vibreren)

(koppen in regionale kranten in Frankrijk)

“Qui Vive levert muzikaal vakwerk.”

“Muziek die bijna stilstaat. De Estlandse componist Arvo Pärt is er niet vies van. Gisteren, op het concert van Qui Vive, deed het effect van deze muziek-zonder-fratsen de adem even stokken.”

“Dat het gezelschap van bijna louter amateurs op het einde van het concert ook nog in Monteverdi’s Dixit Dominus goed kon overtuigen, onderstreepte het hoge niveau van het muzikale vakantiewerk. Van Unen wist de dynamiek binnen de Latijnse psalmregels telkens met de nodige stuwing op te pompen tot grote proporties.”

(BN DeStem)

“In het schitterende ‘Long Road’ van de Let Esenvalds raak ik gebiologeerd door een fantastische sopraansoliste, die met groot gemak boven het koor uit de kerk vult met ijzingwekkend hoge, strakke noten. Met als basis een paar bassen die er ook niet om liegen. “Jullie concert vormde het hoogtepunt van onze vakantie”, mailde een enthousiaste Engelsman naar Qui Vive. Die vakantievierende Engelsman had gelijk: hoor je bij toeval zo’n concert, dan blijft je dat dierbaar.”

(BN DeStem)

Als muziek emotie betekent, dan mogen we het concert door Qui Vive – gisteren in Breda – als zeer geslaagd beschouwen. Na de traag uitstervende slotklank in de compositie Immortal Bach van de componist Nystedt werd door menig bezoeker een traantje weggepinkt.”

(BN DeStem)