Qui Vive: samen muziek maken, maar ook zoveel méér!
Enkele leden vertellen wat Qui Vive voor hen betekent:
“De concertweek met Qui Vive betekent voor mij, Linda van Hest, één van de hoogtepunten van het jaar! We maken op prachtige plekken in Frankrijk muziek op een hoog niveau met fantastische én muzikale mensen. Daardoor ontstaat er een geweldige verbondenheid, die heel erg waardevol en onbetaalbaar is!!”
“Een heerlijke vakantie met vrienden voor het leven. Terwijl onze kinderen met elkaar spelen, maken wij samen muziek, creëren een sterrenmaaltijd op een campinggasstelletje en bedenken de meest hilarische ‘talent in de tent’ acts.”
Linda v.d.Wal
“Qui Vive is voor mij de plek waar ik me als mens en als zangeres heb mogen ontwikkelen. Een warm bad en een veilige haven waar ik altijd weer de oprechte vreugde van het samen muziek maken ervaar en waar ik vriendschappen voor het leven heb gesloten.”
Wendy R.
“Een warm bad! Een fijne groep mensen die me vanaf het allereerste begin het gevoel gaf dat ik erbij hoorde. De omgeving is mooi, we musiceren op prachtige plekken, maar ik ben vooral dankbaar dat ik in zo’n geweldig – sociaal en muzikaal – ensemble muziek mag maken.”
Lieneke
En uit een reactie van buren op de camping:
“We kwamen aan op de camping in Vendôme, de maman bij de receptie vertelde over een groot koor uit Nederland en een concert dat diezelfde avond al zou plaatsvinden.
Mijn man maakte een praatje met een van jullie. Lyrisch vertelde die over koor, orkest en dirigenten. Wij hoorden een jongedame viool spelen; later bleek dat zij een van de Brandenburgse concerten uit het hoofd speelde; we hoorden wat gezang en waren verkocht. Het concert ’s avonds was prachtig.
Leuk was het om te zien hoe een grote groep met elkaar omgaat en elkaar toch respectvol met rust laat.
Ach, wat leuk was vrijdagmorgen het zingen begeleid door gitaar. Kinderliedjes, western-songs, tante uit Marokko. De dominee met strohoedje danste erbij. Wat heerlijk als je zo intens kunt genieten van muziek en zang.
‘Is dit een andere wereld?’, vroegen wij ons af . . . In ieder geval een zachte, milde en geweldloze wereld, zo met elkaar.
‘Hebben jullie geen last van ons gehad?’, vroeg een van jullie. Nou ja, last, we hebben genoten.”
twee Nederlandse medekampeerders in Vendôme